Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ)

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) είναι μια από τις συχνότερες νευροβιολογικές διαταραχές συμπεριφοράς της παιδικής ηλικίας, η οποία συνεχίζεται, κατά ένα σημαντικό ποσοστό, και στην ενήλικη ζωή. Εμφανίζεται στο 5-7% του μαθητικού πληθυσμού με σχέση συνήθως 3:1 υπέρ των αγοριών. Η εμφάνιση της ΔΕΠΥ συνήθως γίνεται αντιληπτή μεταξύ των 3 με 7 χρόνων της ηλικίας του παιδιού, δηλαδή στην ηλικία που αρχίζει να εντάσσεται στο σχολικό περιβάλλον και αυξάνονται οι απαιτήσεις προσοχής και συγκέντρωσης.

Χαρακτηριστικά Συμπτώματα
  1. Υπερκινητικότητα: το παιδί πηγαινοέρχεται συνεχώς, δεν μπορεί να καθίσει σε ένα μέρος, στριφογυρίζει στο κάθισμα του, κινείται αδιάκοπα όσο κάθεται, παίζει με τα χέρια του ή με αντικείμενα γύρω του.
  2. Ελλειματική Προσοχή: το παιδί συγκεντρώνεται μόνο σε πράγματα που το ενδιαφέρουν περιστασιακά (μία ή πολλές ασχολίες συγχρόνως)
  3. Παρορμητικότητα: το παιδί λέει πράγματα τα οποία αμέσως μετανοιώνει, ή κάνει ανεξέλεγκτες και συχνά ριψοκίνδυνες κινήσεις π.χ. σπρώχνει, χτυπά τοίχους κλπ.  


Συχνά η ΔΕΠΥ συνυπάρχει με άλλες διαταραχές που χρειάζεται να αντιμετωπιστούν κατάλληλα από τους αρμόδιους ειδικούς. Αυτές οι διαταραχές μπορεί να είναι:
  • Μαθησιακές Δυσκολίες/Δυσλεξία
  • Ειδικές Γλωσσικές Διαταραχές
  • Προβλήματα Λόγου και Ομιλίας
  • Εναντιωματική συμπεριφορά, επιθετικότητα, προβλήματα κοινωνικότητας
  • Συναισθηματικές διαταραχές
  • Ψυχοπαθολογικές διαταραχές

Τι χρειάζεται ένα παιδί με ΔΕΠΥ;
  • Δομή στην εργασία και στο περιβάλλον τους, στο σπίτι και στο σχολείο
  • Όρια σαφή και προκαθορισμένα για το τι μπορούν και τι δε μπορούν να κάνουν
  • Τακτική επιτήρηση  με ευαισθησία
  • Καθοδήγηση και επεξηγήσεις στις εργασίες που καλούνται να κάνουν
  • Συχνά διαλείμματα και γρήγορη εναλλαγή ερεθισμάτων, επειδή κουράζονται και βαριούνται εύκολα
  •  Συχνή βλεματική επαφή ειδικά όταν τους απευθύνεστε
  • Συνέπεια και σεβασμό σε κοινά συμφωνημένους όρους
  • Επιβράβευση, ενθάρρυνση, αποδοχή, κατανόηση και συμπάθεια
  • Χαμόγελο και γέλιο!
(Πηγή: Λιβανίου, Μαθησιακές Δυσκολίες και Προβλήματα Συμπεριφοράς, Κέδρος 2004)